De Knijpe in het Groningerland,
Ankie was er, Anneke was er, Hilda was er, Johannes was er, Bennie was er, Farid was er, Henk was er en Eize was er, maar helaas niet onze trouwe verslaggeefster Janneke, dus rest mij niet anders om zelf nog maar weer een keer de pen ter hand te nemen. Er was bedacht dat we vandaag maar eens naar Kopstukken moesten gaan, maar helaas het plaatsje was niet op Henk zijn tom tom te vinden dus werd Muntendam als richtpunt genomen. Via Langezwaag, Ureterp, De Haspel, Zevenhuizen arriveerden we in Leek voor ons bakkie. Na wat gejeuzel van Johannes over de juiste slagroom kreeg iedereen toch wel trek in dat appelgebak met slagroom. Er werd dan ook driftig besteld na een tijdje kwam de serveerster terug met de sneue mededeling dat er niet genoeg verse voor iedereen was ze hadden echter nog wel wat in de vriezer. Anneke had wel zin in warme appelgebak dus dat stukje uit de vriezer van haar kon wel in de magnetron. Farid zijn vrouw was jarig dus hij zei ik krijg vanavond thuis nog wel een stukje sla mij maar over. De serveerster zag hier omzet verdwijnen dus zij ging er gelijk op uit om nog een stukje appelgebak ergens op te snorren en dat lukte (Farid was later wel wat bleekjes, waar het gebak weg is gekomen……). Iedereen weer blij. We vervolgden onze weg daarna via Tynaarlo-Spijkerboor-Tripcompagnie naar Muntendam. In Muntendam was geen restaurant te bekennen dus besloot onze toerleider Henk Veendam met een bezoekje te verrassen. In Veendam was het een gezellige drukte er was tijdelijk in het centrum een stadscamping opgericht. Anneke was gelijk weer verliefd op al die mooie caravannetjes. Ze pasten echter niet achter de motor anders hadden we gelijk één meegenomen. We namen plaats op een terrasje onder het toeziend oog (standbeeld) van Anthony Winkler Prins de plaatselijke beroemdheid naar wie de encyclopedie is vernoemd. Op het terrasje werden we opgevrolijkt met zang en dans van de plaatselijke dorpsmuzikanten. Anneke wilde ze gelijk al uitnodigen voor ons motorclub feest maar dit vonden een aantal toch wat teveel van het goeie. Onder het genot van het versoberen van onze heerlijke uitsmijters kroketten en zalm vertelde Hilda dat we over de weg De Knijpe waren gereden ook Anneke was dit opgevallen. Eize vond dat dit niet onopgemerkt voorbij kon gaan en we terug moesten voor de foto. Dit gebeurde dan ook. Op de plek van bestemming aangekomen moest er in de middle of nowhere nog een fotograaf gevonden worden. En die werd gevonden. De fotograaf moest een aantal malen knippen omdat Johannes steeds achter de paal kroop maar uiteindelijk lukte het dan toch. Zijn kinderen kunnen hem weer liken op facebook! Het was inmiddels al over drieën tijd om het enige en echte DE KNIPE maar weer eens op te zoeken. Via Zuidvelde-Veenhuizen-Waskemeer-Jubbega kwamen we rond een uur of zes weer in De Knipe aan om de tocht van zo’n 200 kilometer nog even te evalueren.
Eize